Epey vakit göremiyorum göç eden kuşları gökyüzünde. Uğur böceğine çocukken daha çok rastlardım artık bulamıyorum. Görmeyeli çok olan birinin yüzünü unutmak gibi unutuyorum komşu kelimesini, manasını. Oysa evlerimiz hala dip dibe. Oysa pencerelerinde konumu aynı. Birbirimize aşure taşıdığımız yollar, misket oynadığımız sokaklar hep aynı. Mahallenin ileri gelenleri güçlerini birleştirmek için ortak olurdu. Ortak sözcüğünü o zamandan unutamamış olanların hepsi battı. Herkes çocukluk ortağı gibi sandı…